Greek English German Russian

ΚΙΤΣΟΣ ΤΖΑΒΕΛΑΣ (1801 - 1855)


ΚΙΤΣΟΣ ΤΖΑΒΕΛΑΣ

ΠΡΟΟΙΜΙΟ 

Το Θαύµα του '21 η Παράδοση της Φυλής και η Παιδεία του Έθνους

Ο βίος της Ελληνικής φυλής, η οποία ανεβαίνει υπερήφανα τις χιλιετηρίδες µε συνοχή αδιάπτωτο και αναλλοίωτο πνεύµα, είναι αυτός καθ’ εαυτός ένα θαύµα. Είναι θαύµα η εγκατάσταση του αρίστου συστήµατος των αποικιών. Θαύµα η εξαίσια άνθηση των Αθηνών, που τόσο αρµονικά ανέπτυξε όλη τη σοφία, τη τέχνη και την αρετή, ώστε να είναι σήµερα ο κανόνας ζωής όλων των λαών της γης. Θαύµατα οι Μαραθώνες και οι Σαλαµίνες. Θαύµα η εξόρµηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Θαύµα η επιβίωση και αναγέννηση στη Ρώµη. Θαύµα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ο θρίαµβος του Ελληνικού πνεύµατος υπό το ένδυµα της νέας πίστεως. Θαύµα η επανάσταση του 1821. Πρώτιστος παράγοντας του θαύµατος του 1821 είναι η υψηλή και αείζωος παράδοση της φυλής. Που υπήρξε πάντα για τους Έλληνες ζώσα δύναµη, ζυµωµένη µε τα κύτταρα των Ελλήνων, κυκλοφορούσα στο αίµα τους, και συχνά, σε πολλούς, ανεπίγνωστος...

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ 1911


ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σύνταγμα είναι ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας χώρας όσον αφορά τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του κράτους και των θεσμών. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης 1821 - 1829, ψηφίσθηκαν τρία Συντάγματα. Πρώτο σύνταγμα ήταν αυτό που ψηφίστηκε από την Α' Εθνοσυνέλευση στις 1 Ιανουαρίου 1822 στην Επίδαυρο με ονομασία «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος». Αυτό αναθεωρήθηκε το 1823 από την Β' Εθνοσυνέλευση στο Άστρος με τον «Νόμο της Επιδαύρου». Η Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας το 1827 ψήφισε το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» το οποίο όμως αναστάλθηκε από την Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους μετά από πρόταση του Ιωάννη Καποδίστρια. Το 1832 η Ε' Εθνοσυνέλευση Ναυπλίου στο Ναύπλιο ψήφισε το «Ηγεμονικόν Σύνταγμα» το οποίο όμως δεν εφαρμόστηκε και ο Όθων βασίλευσε χωρίς σύνταγμα μέχρι το Μάρτιο του 1844...

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ (1919)


ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ - ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Δημοκρατία της Βαϊμάρης ονομάστηκε η σύντομη σε διάρκεια δημοκρατία στη Γερμανία του μεσοπολέμου, δηλαδή από το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου (1918) μέχρι την επικράτηση του Χίτλερ και του Ναζιστικού κόμματος το 1933. Πήρε αυτή την ιδιαίτερη ονομασία γιατί η πρώτη ελεύθερα εκλεγμένη κυβέρνηση της Γερμανίας, που μόλις είχε υπογράψει ανακωχή, ηττημένη στον πρώτο μεγάλο πόλεμο, θεώρησε σκόπιμο, τουλάχιστον τους πρώτους μήνες, να συνεδριάσει σε αυτή τη μικρή πόλη της κεντροανατολικής Γερμανίας. Η Βαϊμάρη, μία πόλη με πανεπιστήμιο, 100 περίπου χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα, που ήταν γνωστή ως η γενέτειρα του Γκαίτε και του Σίλερ, στάθηκε το ασφαλές καταφύγιο για τη Γερμανική εθνοσυνέλευση, γιατί ακόμη η πρωτεύουσα ήταν επικίνδυνη. Και ήταν επικίνδυνη γιατί είχαν προηγηθεί συγκρούσεις από το Νοέμβριο του 1918 μέχρι τον Ιανουάριο του 1919, κυρίως μεταξύ μετριοπαθών αριστερών κομμάτων και του ριζοσπαστικού κινήματος των «Σπαρτακιστών» του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζα Λούξεμπουργκ. 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (1888 - 1968)


Ο ΓΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ 

Ο Γεώργιος Παπανδρέου υπήρξε σύμβολο της κοινωνικής μεταρρύθμισης, αφοσιωμένος οπαδός του εκπαιδευτικού εκσυγχρονισμού, δεινός ρήτορας και αγωνιστής. Αντίπαλος κάθε τυραννικού καθεστώτος, αντιστάθηκε στο δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, συμμετείχε στην αντίσταση κατά των στρατευμάτων Κατοχής στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπέκυψε στην χούντα της 21ης Απριλίου 1967. Πατέρας του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γεωργίου Γ. Παπανδρέου (με την Κυβέλη Ανδριανού) και παππούς του Γεωργίου Α. Παπανδρέου. Διετέλεσε τρεις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας (1944 - 1945,1963, 1964 - 1965), Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης τα χρόνια 1950 - 1952 και πολλές φορές Υπουργός, με πρώτη υπουργική θητεία στην επαναστατική κυβέρνηση του 1922. Φίλος, συνεργάτης και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Πίστευε στην ανανέωση των πραγμάτων της δημόσιας σφαίρας και στο δικαίωμα για εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο. Σε πολλές και διάφορες ιστορικές στιγμές ενσάρκωσε τις ελπίδες του λαού για δημοκρατία και εθνική αξιοπρέπεια, του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός «Γέρος της Δημοκρατίας».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ 6 ΗΜΕΡΩΝ (1967)


ΟΙ ΑΡΑΒΟΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΟΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΔΙΕΝΕΞΕΩΝ 

Ιστορικό Πλαίσιο

Κατά τον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα η περιοχή με την μεγαλύτερη γεωπολιτική σημασία για τις μεγάλες δυνάμεις ήταν η Μέση Ανατολή. Αυτό συνέβει κυρίως εξαιτίας της εγγύτητας της με τρείς Ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) αλλά και λόγω των μεγάλων ενεργειακών αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπάρχουν στην περιοχή. Το μεγαλύτερο ζήτημα της Μέσης Ανατολής είναι αυτό της σύγκρουσης ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και τους Άραβες γείτονες του. Η Αραβοϊσραηλινή διαμάχη είναι ίσως ένα από τα πιο πολύπλοκα ζητήματα της διεθνούς πολιτικής παγκοσμίως. Για να βρούμε την ρίζα του προβλήματος θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και το πέρασμα της περιοχής που είναι σήμερα η Παλαιστίνη υπό την Βρετανική επιρροή. Αυτό συνέβη με ένα σύστημα Διεθνούς Εποπτείας το 1922, το οποίο λέγεται Εντολή... 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΦΩΚΛΑΝΤ (1982)


''ΝΗΣΟΙ ΦΩΚΛΑΝΤ'' Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΩΝ ΚΑΙ Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το 1982, η Μεγάλη Βρετανία και η Αργεντινή, ενεπλάκησαν σε ένα σύντομο πóλεμο στον Νóτιο Ατλαντικó, για την κυριαρχία των νησιών Φώκλαντ, ή «Ίσλας Μαλβίνας», σύμφωνα με την Αργεντινή ονομασία τους, ο οποίος άρχισε στις 2 Απριλίου 1982 και κράτησε δέκα εβδομάδες, ή άλλως 100 ημέρες, αλλά αποτέλεσε ένα απó τα σημαντικóτερα γεγονóτα του 20ου αιώνα, εξαιτίας του óτι ήταν ο πρώτος επιθετικóς πóλεμος ανάμεσα σε δύο κράτη μέλη του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών απó το 1945. Η αιτία του πολέμου ήταν η κυριαρχία ενóς συμπλέγματος νησιών, οι οποίες βρίσκονταν υπó τον έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας και στις οποίες εισέβαλε η Αργεντινή, προκειμένου να ικανοποιήσει τις διεκδικήσεις της. Πολιτικοί, διπλωμάτες και επικεφαλής του στρατού απó αμφóτερες τις πλευρές κλήθηκαν να πάρουν αποφάσεις που καθóρισαν την έκβαση του πολέμου. Στο τέλος, ωστóσο, η Μεγάλη Βρετανία ήταν αυτή που επέτυχε μια αδιαμφισβήτητη νίκη στο πεδίο της μάχης... 

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ TOURS - POITIERS (732 μ.Χ.)


Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ POITIERS (732 μ.Χ)

ΤΟ ΠΟΥΑΤΙΕ (Poitiers) 

Το Πουατιέ (Poitiers) είναι πόλη στη δυτική κεντρική Γαλλία, την οποία διασχίζει ο ποταμός Κλεν (Clain). Αποτελεί την πρωτεύουσα του νομού Βιέν (Vienne) και της περιφέρειας Πουατού - Σαράντ (Poitou - Charentes). Η πόλη έχει πληθυσμό περίπου 89.200 κατοίκων και μαζί με τους γειτονικούς δήμους, ο πληθυσμός της αστικής περιοχής του Πουατιέ ξεπερνά τους 125.000 κατοίκους. Το Πουατιέ είναι γνωστό για τις Μεσαιωνικές εκκλησίες του και κυρίως για την ιστορική και πολύ σημαντική μάχη του Πουατιέ του 732 μ.Χ. καθώς και για το τεχνολογικό πάρκο ψυχαγωγίας Futuroscope, που βρίσκεται 7 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης. Η μάχη του Πουατιέ διεξήχθη μεταξύ των ενωμένων Χριστιανών Φράγκων από την μία πλευρά και των Μουσουλμάνων Αράβων από την άλλη. Λίγα πράγματα είναι γνωστά γι αυτή τη μάχη τα περισσότερα είναι εικασίες. Κάπου μεταξύ του Πουατιέ (Poitiers) και της Τουρ (Tours) στην κεντροδυτική Γαλλία, τον Οκτώβριο του 732 μ.Χ. μία ισχυρή Αραβική Μουσουλμανική δύναμη συγκρούστηκε και ηττήθηκε από μία δύναμη των ενωμένων Χριστιανών Φράγκων και Ακουιτανών...

Η ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ - ΛΑΧΑΝΑ (19 - 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913)


Η ΕΠΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ (19 - 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913)

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ Β' ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 

Ένοπλη σύγκρουση, που διεξήχθη από τις 16 Ιουνίου έως τις 18 Ιουλίου του 1913 (28 Ιουλίου η τυπική λήξη της με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου) κατά κύριο λόγο στα εδάφη της απελευθερωμένης από του Οθωμανούς Μακεδονίας, μεταξύ των πρώην συμμάχων του Α' Βαλκανικού Πολέμου (5 Οκτωβρίου 1912 - 30 Μαΐου 1913). Αντιμέτωποι τέθηκαν από την μία πλευρά η Βουλγαρία και από την άλλη πλευρά η Ελλάδα, η Σερβία και το Μαυροβούνιο. Κατά της Βουλγαρίας στράφηκαν η Ρουμανία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος χαρακτηρίσθηκε από την ταχύτητα διεξαγωγής του και τη σκληρότητα των μαχών του. Προτού λήξει ακόμη ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος ήταν εμφανή τα σημάδια της επερχόμενης ρήξης μεταξύ των συμμάχων για τη διανομή των απελευθερωμένων εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Βουλγαρία πίστευε ότι ήταν «ριγμένη» στη μοιρασιά έναντι των συμμάχων της Ελλάδας και Σερβίας και υποδαύλιζε διάφορα επεισόδια -συχνά αιματηρά- εναντίον Σέρβων και Ελλήνων στη Μακεδονία...

ΡΟΜΜΕΛ ΕΡΒΙΝ Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ (Wüstenfuchs)


JOHANNES ERWIN EUGEN ROMMEL H ΑΛΕΠΟΥ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

ΓΕΝΙΚΑ

Ο ε­υγε­νής α­ρ­ιστοκρ­ά­της πολε­μιστής ά­φησε­ φήμη δί­κα­ιου α­νθρ­ώ­που κα­ι χά­θηκε­ μέ­σα­ στα­ συντρί­μμια­ μια­ς κοινωνί­α­ς, που ο ί­διος δε­ν συμπά­θησε­ ποτέ­, α­λλά­ την οποί­α­ ο πα­τρ­ιωτισμό­ς του δε­ν του ε­πέ­τρ­ε­πε­ να­ πρ­οδώ­σε­ι. Κα­τά­ δια­στήμα­τα­, οι ε­πιτυχί­ε­ς του πρ­οκά­λε­σα­ν διθυρ­α­μβι­κά­ δημοσιε­ύ­μα­τα­ φιλικού­ κα­ι ε­χθρ­ικού­ τύ­που. Το πρ­οσωνύ­μιο της «Α­λε­πού­ς της Ερ­ήμου» (α­πό­ το ό­νομα­ ε­νό­ς μικρ­ού­ κα­­τα­στήμα­τος ε­ιδώ­ν κυνηγί­ου στο Σα­λού­μ) δε­ν ήτα­ν πά­ντως το ε­πιτυχέ­στε­ρ­ο για­ έ­να­ φιλό­σοφο της πολε­μικής τέ­χνης. Η Γε­ρ­μα­­νί­α­ ήλπιζε­ πρ­ιν α­πό­ την ολική κα­τα­στρ­οφή να­ βρ­ε­ι στο πρ­ό­σωπό­ του τον ήρ­ωα­, που θα­ την ε­πα­νέ­φε­ρ­ε­ στο δρ­ό­μο της τιμής.  Ο Ρό­μμε­λ κλήθηκε­ να­ δια­λέ­ξε­ι α­νά­με­σα­ στο θά­να­το κα­ι την α­τί­μωση. Πρ­οτί­μησε­ το δρ­ό­μο της αρ­ε­τής.  Ο Έρβιν Γιόχαν Όιγκεν Ρόμμελ (Erwin Johann Eugen Rommel) ήταν Στρατάρχης του Γ΄ Ράιχ και ένας από τους ικανότερους στρατιωτικούς ηγέτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για τις ικανότητές του αυτές, του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «Αλεπού της Ερήμου» (Desert Fox, ή Wüstenfuchs)...

ΟΙ ΝΑΥΜΑΧΙΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΕΝΤΣ (1942) ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ (1943)


Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΕΝΤΣ (1942)

ΓΕΝΙΚΑ

Η τελειοποίηση των οπλικών συστημάτων και των πλοίων, άλλαξε ουσιαστικά τη μορφή των ναυμαχιών, με κύριο χαρακτηριστικό τώρα την δύναμη πυρός των εμπλεκόμενων, την ταχύτητα των πλοίων, την ύπαρξη ραντάρ επιφανείας και ραντάρ αέρος, τα ηλεκτρονικά συστήματα προειδοποίησης και ελέγχου, την ασύρματη επικοινωνία και την ύπαρξη πλοίων ειδικευμένων σε αποστολές (υποβρύχια, αντιτορπιλικά, ανθυποβρυχιακά, καταδρομικά, πυραυλοφόρα αντιτορπιλικά, τορπιλακάτους, πυραυλακάτους, αεροπλανοφόρα, ελικοπτεροφόρα, φρεγάτες). Στις σύγχρονες ναυμαχίες μεγάλο ρόλο παίζει η αεροπορική ισχύς του στόλου και η δύναμη πυρός σε πυραύλους των πλοίων επιφανείας ή και των υποβρυχίων. Ενώ κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε μεγάλες συγκεντρώσεις πλοίων κατά τις ναυμαχίες, κατά το Β' Παγκόσμιο, εξαιτίας της μεγάλης ανάπτυξης του αεροπορικού όπλου, έχουμε μικρές σχετικά ομάδες πλοίων, με βάση τα αεροπλανοφόρα και την δύναμη πυρός των αεροσκαφών και των πλοίων επιφανείας και των υποβρυχίων... 

ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ


ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στο πέρασμα των χρόνων πολλοί στρατιώτες έδωσαν τη ζωή τους και έπεσαν στα πεδία Μνημείο Άγνωστου Στρατιώτη μαχών χωρίς να αναγνωριστούν ή να ανεβρεθούν οι σωροί τους. Η ανάγκη να εκπροσωπηθούν όλοι οι άγνωστοι πεσόντες και να επιτευχθεί η απονομή επίσημης συνολικής τιμής στη μνήμη των υπέρ πατρίδος πεσόντων στρατιωτών οδήγησε τα έθνη στη δημιουργία ενός συμβολικού μνημείου, τον τάφο του άγνωστου στρατιώτη. Ο τάφος του αγνώστου στρατιώτη εξωτερικεύει την έννοια της φιλοπατρίας, συγκεντρώνει τα στοιχεία μιας υψηλής πατριωτικής πράξεως και αποτελεί τη φανερότερη εκδήλωση του οφειλόμενου επαίνου και της δόξας που πρέπει να ακολουθεί τη μνήμη των πεσόντων και την εθελουσία τους υπέρ της πατρίδας...

ΝΑΪΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ (ΜΕΡΟΣ Γ')


ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

ΟΙ ΝΑΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Το Βασίλειο της Κύπρου ήταν ένα Σταυροφορικό Βασίλειο κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Ιδρύθηκε το 1197, έξι χρόνια μετά από την κατάληψη της Κύπρου από τον Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο το 1191, κατά την Γ' Σταυροφορία. Καταλύθηκε όταν το 1489 η Βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο παραχώρησε, ως κληρονομιά, το νησί στη Βενετία. Κατά την Γ' Σταυροφορία ο στόλος του Ριχάρδου μετά από μία καταιγίδα προσορμίστηκε στην Κύπρο. Είχαν χάσει μερικά καράβια από την καταιγίδα, και σε ένα από αυτά βρίσκονταν η Ιωάννα, η Βερεγγάρια (μέλλουσα σύζυγος του Ριχάρδου) και ένα μεγάλο τμήμα των χρημάτων που είχαν συγκεντρωθεί για τη σταυροφορία. Λίγες ημέρες αργότερα ανακάλυψαν ότι οι επιβάτες είχαν αιχμαλωτιστεί από τον ηγεμόνα της Κύπρου, τον Ισαάκιο Κομνηνό, τον άνθρωπο που απόσχισε την Κύπρο από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο Ριχάρδος κυρίευσε την Κύπρο, απελευθέρωσε τους δικούς του, αιχμαλώτισε τον Ισαάκιο Κομνηνό και πούλησε αμέσως το νησί στους Ναΐτες Ιππότες...

ΝΑΪΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ (ΜΕΡΟΣ Β')


ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Τυπικό - Κανόνας και Εμφάνιση

H ιδέα ότι η λειτουργία ενός μοναστικού τάγματος θα πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένες αρχές και κανόνες, που θα είναι σαφώς διατυπωμένοι και ιεραρχημένοι, είναι παλιά όσο και τα ίδια τα μοναστικά τάγματα. Το Τάγμα του Ναού του Σολομώντα, με όλες τις ιδιαιτερότητές του, ήταν ένα μοναστικό τάγμα και ως εκ τούτου χρειαζόταν εξαρχής συγκεκριμένο Κανόνα λειτουργίας. Στην πραγματικότητα, τα πρώτα, ''ανεπίσημα'' χρόνια του -πριν δηλαδή από τη σύνοδο του Τρουά- κατά πάσα πιθανότητα δεν είχε Κανόνα ή βασιζόταν σε μία σειρά από αρχές, που είχαν διατυπωθεί από τα πρώτα μέλη του. Βεβαίως, το γεγονός ότι ουδείς εξ αυτών των πιονέρων του τάγματος είχε πρότερη μοναστική εμπειρία ή πλήρη εκκλησιαστική εκπαίδευση υποδεικνύει ότι κατά πάσα πιθανότητα η αρχική σύνθεση του Κανόνα ήταν μάλλον χαλαρή και ίσως ούτε καν δεσμευτική...

ΝΑΪΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ (ΜΕΡΟΣ Α')


ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

ΙΠΠΟΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΩΝ

Το 1099 η Α' Σταυροφορία στέφθηκε από επιτυχία με την κατάληψη της Ιερουσαλήμ. Ήταν ένα μεγάλο, απρόσμενο σχεδόν επίτευγμα, καθώς οι σταυροφόροι έφθασαν στην Παλαιστίνη κατάκοποι και μετά από πολλές κακουχίες και οι δυνάμεις τους είχαν αποδεκατιστεί κατά τη διάρκεια της μακράς πορείας προς τους Αγίους Τόπους. Η είδηση της κατάληψης της ιερής πόλης των Χριστιανών και της απαλλαγής της από την κυριαρχία των Μουσουλμάνων συγκλόνισε από χαρά την Ευρωπαϊκή Δύση. Η θέση των σταυροφόρων, όμως, στην Παλαιστίνη και στη Συρία δεν ήταν ακόμα εξασφαλισμένη. Η Α' Σταυροφορία είχε καταλάβει σημαντικές πόλεις της περιοχής, αλλά οι περισσότερες βρίσκονταν κατά μήκος της ακτής. Για να παραμείνουν οι σταυροφόροι στους Αγίους Τόπους έπρεπε να επεκτείνουν την κυριαρχία τους καταλαμβάνοντας τμήματα της ενδοχώρας, ώστε να σχηματίσουν κράτη με ασφαλή σύνορα. Το σπουδαιότερο κράτος που ίδρυσαν οι σταυροφόροι στη Συρία και στην Παλαιστίνη ήταν το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ ...

ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ (ΜΕΡΟΣ Β')


ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ

Ο ΠΕΛΕΚΥΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ

Από τον 15o αιώνα και επί εκατοντάδες χρόνια οι γενίτσαροι αποτελούσαν τη μάστιγα της Ευρώπης. Στρατολογημένο από όλες τις Χριστιανικές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το επίλεκτο αυτό σώμα φαινόταν ανίκητο με τις φανταχτερές στολές, τα μουσκέτα, τη στρατιωτική μουσική και τις πειθαρχημένες πορείες του. Συνδυάζοντας μαχητική ικανότητα και πολιτικό αριβισμό κατάφερε να τρομοκρατήσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του σουλτάνου. Από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκαν στη Μικρά Ασία οι νομάδες Σελτζούκοι, η φήμη των Τούρκων μαχητών για το πείσμα με το οποίο αμύνονταν και την ορμητικότητα με την οποία επιτίθεντο τους συνόδευσε επί αιώνες, τουλάχιστον μέχρι την κατάρρευση της κραταιάς Αυτοκρατορίας τους που κράτησε υπόδουλους δεκάδες λαούς της ανατολικής Μεσογείου μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα...

ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ (ΜΕΡΟΣ Α')


Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι μία από τις σημαντικότερες πολιτικές δυνάμεις που διαμόρφωσαν σε βάθος χρόνου την ιστορία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Για την ακρίβεια, από τον 14ο αιώνα έως τις αρχές του 20ου, το Οθωμανικό κράτος αποτέλεσε το μεγαλύτερο πολιτικό οργανισμό της περιοχής. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του συλλογικού αυτoκαθορισμού των εθνών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ο αγώνας εναντίον των Οθωμανών αποτέλεσε ένα σημαντικό διαπραγματευτικό επιχείρημα για την ενσωμάτωση των εθνών αυτών στη Χριστιανική Ευρώπη. Επιπλέον, στην Οθωμανική κυριαρχία αποδίδεται συχνά η οικονομική καθυστέρηση και το πολιτικό έλλειμμα που ταλάνισε πολλές χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μέχρι τις μέρες μας. Υπάρχει ωστόσο, ένας ακόμη λόγος που δικαιολογεί την ανανέωση του τρόπου προσέγγισης της Οθωμανικής ιστορίας.

ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ (1942 - 1945)


ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τον Αύγουστο του 1942, ύστερα από πρόταση του Αντισμηνάρχου Γ. Αλεξανδρή και απόφαση του Υπουργού των Στρατιωτικών, η ΙΙη Ελληνική Ταξιαρχία διέταξε τη συγκρότηση μιας μικρής Μονάδας από τους πλεονάζοντες τότε αξιωματικούς, οι περισσότεροι από τους οποίους θα εκτελούσαν καθήκοντα οπλίτη. Η Μονάδα εκείνη, με αρχική δύναμη 200 ανδρών (130 Αξιωματικοί και 70 οπλίτες), οργανώθηκε ως Λόχος Πολυβόλων και ονομάσθηκε αρχικά «Λόχος Επιλέκτων Αθανάτων». Στις αρχές Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους ανέλαβε διοικητής του, ο Συνταγματάρχης Πεζικού Χριστόδουλος Τσιγάντες, ο οποίος πέτυχε αμέσως την αλλαγή του ονόματος σε «Ιερόν Λόχον» και την αποστολή του από αυτή του Πεζικού, σ’ εκείνη των Δυνάμεων Καταδρομών. Δύο περίπου μήνες μετά τη συγκρότησή του στην Καφριόνα της Παλαιστίνης, ο «Ιερός Λόχος» μετεγκαταστάθηκε στο Καμπρίτ της Αιγύπτου, στο στρατόπεδο του Αγγλικού Συντάγματος S.A.S (Special Air Service). Εκεί τέθηκε υπό τις διαταγές του Συντάγματος και εκπαιδεύτηκε στις καταδρομικές επιχειρήσεις...

ΤΣΙΓΑΝΤΕΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ (1897 – 1970)


ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΤΣΙΓΑΝΤΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, από το οποίο ταλαιπωρήθηκε το Ελληνικό Έθνος κατά τον περασμένο αιώνα και για πολλά χρόνια, ήταν η έντονη επέμβαση του στρατού στην πολιτική ζωή του τόπου, για την οποία μεγάλη ευθύνη έφεραν βέβαια ο θρόνος και οι τότε δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις (Λαϊκών και Φιλελευθέρων), που υποστήριζαν, έντονα και φανερά, τις "πελατειακές σχέσεις" τους με τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Χαρακτηριστική, της εποχής εκείνης, ήταν η πολιτικοστρατιωτική κατάσταση που επικράτησε κατά την ταραχώδη περίοδο του "Εθνικού Διχασμού" 1916 - 1935, κατά την οποία το σύνολο σχεδόν των αξιωματικών -κυρίως των μάχιμων όπλων- οι οποίοι, ανήκοντας σε μια από τις δυο πολιτικές παρατάξεις, είχαν αναπτύξει έντονη κομματική δραστηριότητα με τη μυστική ή φανερή συμμετοχή τους σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, συνωμοσίες και εκτροπές, οι οποίες υπήρξαν λίαν επιζήμιες για τη χώρα και μάλιστα σε περιόδους εμπλοκής της σε πολέμους και εκστρατείες (1916 - 1918 και 1919 - 1923)...

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΒΑΚΤΡΙΑΝΗ - ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΔΙΣΜΟΣ - Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ


ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΒΑΚΤΡΙΑΝΗ 

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΒΑΚΤΡΙΑΝΗ

Εισαγωγή

Σημείο συνάντησης λαών και πολιτισμών, η Κεντρική Ασία παρουσιάζει ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η περιοχή αυτή, με τη μεγάλη γεωγραφική ποικιλομορφία (καθόσον περιλαμβάνει αχανείς στέπες, εύφορες κοιλάδες ποταμών, πανύψηλες οροσειρές και ερημικές εκτάσεις), είναι αρκετά δύσκολο να οριοθετηθεί, δεδομένου ότι έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις σχετικά με τις περιοχές που περιλαμβάνονται σ΄αυτήν. Διευκρινίζουμε, επομένως, ότι αναφερόμαστε σε μια γεωγραφική περιοχή που αποτελείται από το βορειοανατολικό τμήμα του σύγχρονου Ιράν, το μεγαλύτερο τμήμα των εδαφών που ανήκουν στις 4 από τις 5 πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας (Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, νότιο Καζακστάν, Τατζικιστάν), το Αφγανιστάν και το βορειοδυτικό Πακιστάν (Μπαλουτσιστάν και κοιλάδα του Ινδού στο Παντζάμπ). Το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται στην έντονη παρουσία του Ελληνικού στοιχείου στην περιοχή αυτή κατά την αρχαιότητα...

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ


ΧΕΡΣΑΙΟΣ - ΘΑΛΑΣΣΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ

Οι δρόµοι του µεταξιού χρονολογούνται από τον 1ο αιώνα π.Χ. Συνέδεαν την Κίνα µε την Ευρώπη, την Ανατολή µε τη Δύση, διασχίζοντας το κέντρο του Ασιατικού οροπεδίου, καλύπτοντας πάνω από 8.000 χιλιόµετρα. Μέσα από αυτούς διακινούνταν το µετάξι και τα άλλα προϊόντα της Κίνας και της Ινδίας, στην Ανατολή προς το δυτικό κόσµο. Για 1.600 χρόνια ο δρόµος του µεταξιού λειτουργούσε ως δίαυλος επικοινωνίας λαών και πολιτισµών, βοηθώντας στην ανταλλαγή ιδεών, τεχνολογιών, επιστηµών, γνώσεων. Η ιστορία του πολιτισμού είναι συνυφασμένη με το ύφασμα και το φόρεμα. Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια πού και πότε ξεκίνησε για πρώτη φορά η τεχνική του υφαντού. Τα στοιχεία είναι λιγοστά. Ο τόπος μεταφέρεται κατά καιρούς, κάτω από το φως των νέων ευρημάτων και αποκαλύψεων. Παλαιότερες ανασκαφές επεσήμαναν ως κοιτίδα υφαντουργίας την Αίγυπτο. Τη θέση αυτή πήρε αργότερα η Μεσοποταμία, ενώ ευρήματα νεωτέρων ανασκαφών τη μεταφέρουν στη Νότια Σιβηρία...

Ο ΕΠΤΑΕΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (1756 - 1763)


Ο ΕΠΤΑΕΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (1756 - 1763)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Επταετής Πόλεμος θεωρείται ως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος της ιστορίας. Διαδραματίστηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη του τότε γνωστού κόσμου. Στη Βόρεια Αμερική, Ευρώπη, Καραϊβική και Ινδία. Οι συνέπειές του καθόρισαν σημαντικά το μέλλον όλων των χωρών που έλαβαν μέρος σε αυτόν. Το 1740 ο Φρειδερίκος Β' (Friedrich II) της Πρωσίας κατέλαβε την Σιλεσία (Νοτιοδυτική Πολωνία) το κράτος τον Χόεντσόλερν (Hohenzollern) αναδύθηκε σε δύναμη πρώτου μεγέθους. Η Μαρία Θηρεσία (Maria Theresia) της Αυστρίας βλέποντας το κίνδυνο ενός ισχυρού κράτους στα βόρεια σύνορα της προσπάθησε και πέτυχε να συμμαχήσει με την Ρωσία και την Γαλλία εναντίον του. Η Αγγλία πήγε με το μέρος της Πρωσίας. Ο Φρειδερίκος έκανε την πρώτη κίνηση, στις 29 Αυγούστου 1756 κατέλαβε την Σαξονία (Sachsen). Μετά από μία σειρά μαχών ο πόλεμος τελείωσε το 1763. Η Μαρία Θηρεσία εγκατέλειψε κάθε αξίωση της στην Σιλεσία...

ΧΑΡΤΟΥΜ (1885)


Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΣΟΥΔΑΝ

ΣΟΥΔΑΝ

Εισαγωγή - Γεωγραφία 

Η δημοκρατία του Σουδάν είναι ανεξάρτητο κράτος της Ανατολικής Αφρικής. Εκτείνεται στο ανατολικό τμήμα της γεωγραφικής περιοχής του Σουδάν και είναι η μεγαλύτερη σε μέγεθος χώρα της Αφρικής με έκταση 2.505.813 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το Σουδάν καταλαμβάνει περίπου το 8,3 % του εδάφους της Αφρικανικής ηπείρου και είναι κατά 19 φορές μεγαλύτερο από την Ελλάδα. Πρωτεύουσά του είναι το Χαρτούμ. Η χώρα καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής και Κεντροανατολικής Αφρικής και ορίζεται από τις γεωγραφικές συντεταγμένες 22° ως 3° 36΄ βόρειο πλάτος και 21° 49΄ ως 38° 36΄ ανατολικό μήκος. Εκτείνεται από τον Ατλαντικό ωκεανό ως την Ερυθρά θάλασσα στα βορειοανατολικά, από την οποία βρέχεται σε μήκος 870 χλμ., και από την έρημο της Σαχάρας ως την περιοχή της Γουινέας. Έχει χερσαία σύνορα με εννέα χώρες. Συγκεκριμένα, έχει βόρεια σύνορα μήκους 1.260 χλμ. με την Αίγυπτο, βορειοδυτικά σύνορα μήκους 380 χλμ. με τη Λιβύη και δυτικά σύνορα μήκους 1.300 χλμ. με το Τσαντ...

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ OMDURMAN (1898)


OMDURMAN 1898 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το 1895 οι Βρετανοί μαζί με τους Αιγυπτίους ανέλαβαν εκστρατεία για την κατάλυση του καθεστώτος των φανατικών Ισλαμιστών (Μαχντιστών) και την επαναφορά του Σουδάν υπό τον έλεγχο της Αιγύπτου. Τρία χρόνια αργότερα, ενώ ξημέρωνε η 2α Σεπτεμβρίου 1898, μπροστά από τα τείχη του Ομντουρμάν θα παιζόταν η τελευταία πράξη, καθώς δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι θα αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλο. Το Σουδάν είναι μια αχανής χώρα που βρίσκεται νότια της Αιγύπτου και βορειοδυτικά της Αιθιοπίας. Από το 1821 εθεωρείτο επαρχία της Αιγύπτου. Στην πραγματικότητα όμως οι Αιγύπτιοι ποτέ δεν κατάφεραν να ελέγξουν πλήρως αυτήν την κυρίως ερημική και άγονη χώρα. Είχαν τοποθετήσει απλώς φρουρές στα κυριότερα αστικά κέντρα και σε σημεία κατά μήκος του Νείλου που διέτρεχε τη χώρα πριν φθάσει στην Αίγυπτο. Ως κέντρο της διοίκησής τους είχαν ορίσει το Χαρτούμ, στη συμβολή του Λευκού με τον Γαλάζιο Νείλο. Στην ύπαιθρο επικρατούσε αναρχία, με την κάθε φυλή να έχει τους δικούς της νόμους, ενώ ολόκληρη η χώρα είχε γίνει ο παράδεισος των δουλεμπόρων...

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΛΑΠΟΥΤΑ


Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ Δ. ΠΛΑΠΟΥΤΑ (30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1834)

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, με το σουλτάνο Μωάμεθ Β' στις 29 Μαΐου 1453 και την οριστική κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την ίδια τύχη είχαν σε λίγο και άλλες Ελληνικές περιοχές. Η περίοδος αυτή της Τουρκοκρατίας, μπορεί να χωρισθεί σε δυο περιόδους. Στην πρώτη (15ος - 17ος αιώνας) το έθνος, αφού κατόρθωσε αρχικά να επιβιώσει, προσπάθησε και πέτυχε να ανασυνταχθεί, ενώ στη δεύτερη (17ος - 19ος αιώνας) προχώρησε σε όλους τους τομείς σε μια αναγέννηση, που θα οδηγούσε στην ανεξαρτησία. Στη δεύτερη αυτή περίοδο καλλιεργήθηκε η παιδεία και σημειώθηκε μεγάλη ανάπτυξη του εμπορίου, που είχε σαν συνέπεια την οικονομική ακμή των υπόδουλων Ελλήνων. Όλα αυτά τα χρόνια το γένος των Ελλήνων δεν έπαψε να αγωνίζεται για την ανεξαρτησία του. Μια σειρά από κινήματα ξέσπασαν στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, αλλά τα περισσότερα στηρίζονταν σε ξένη βοήθεια. Από τα πιο σημαντικά ήταν του Διονυσίου επισκόπου Τρίκκης (1612), του 1769 (Ορλωφικά), η δράση του Λάμπρου Κατσώνη (1788 - 1792), οι αγώνες των Σουλιωτών εναντίον του Αλή Πασά (1769 - 1803) κ.α...

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑ (1939)


Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Την 1η Σεπτεμβρίου 1939 η Γερμανική επίθεση κατά της Πολωνίας άνοιξε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αιματηρότερο και καταστρεπτικότερο από κάθε προηγούμενο και ο οποίος έκλεισε με την ρίψη της βόμβας στην Χιροσίμα, που σηματοδοτεί την απειλή μιας αυτοκτονίας της ανθρωπότητας. Πρόκειται πραγματικά για έναν ιδιαίτερο πόλεμο ή για την συνέχεια εκείνου που έγινε από το 1914 ως το 1918 και το μεταξύ τους διάστημα ήταν ουσιαστικά μια ανακωχή. Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ των δύο πολέμων βασική. Εκείνον που ξέσπασε το 1914 τον είχαν επιδιώξει και οι δύο πλευρές, και είναι μοιρασμένη η ευθύνη του. Ο πόλεμος που άρχισε το 1939 ήταν το έργο ενός ανθρώπου. Της κακουργηματικής προσωπικότητας του Αδόλφου Χίτλερ. Είναι τόσο διδακτική, -για το τι μπορεί να στοιχίσει στην κοινωνία ένας δημαγωγός-, η ιστορία της πρόσβασης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που αξίζει από καιρό σε καιρό να την ξανακοιτάζουμε στις λεπτομέρειές της...

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤHΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (1204 - 1261)


Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤHΣ ΝΙΚΑΙΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η άλωση της Λατινοκρατούμενης (από το 1204) Κωνσταντινούπολης από το στρατό της λεγόμενης Αυτοκρατορίας της Νίκαιας το 1261 χαρακτηρίζεται γενικά στη βιβλιογραφία ως ανακατάληψη. Ο όρος προϋποθέτει την αποδοχή πως το κράτος της Νίκαιας αντιπροσωπεύει σε επαρκή βαθμό την πολιτική συνέχεια, στην εξορία, της προ του 1204 Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αντίθετα από τη Λατινική «Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης». Η είσοδος του Βυζαντινού στρατού στην Πόλη έγινε από κάποιο σημείο των τειχών στην περιοχή της πύλης της Πηγής, τη νύχτα της 24ης προς την 25η Ιουλίου 1261 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Μετά την άλωσή της το 1204 από τους σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας, η Κωνσταντινούπολη περιήλθε σε ένα καθεστώς συγκυριαρχίας του Λατίνου (Γάλλου) Αυτοκράτορα και του Κοινού των Βενετών. Στις περιοχές που δεν καταλήφθηκαν από τους σταυροφόρους, τα μέλη της Βυζαντινής αριστοκρατίας και της εκκλησιαστικής ιεραρχίας συσπειρώθηκαν γύρω από δύο ηγεμονικές αυλές, οι οποίες διεκδικούσαν το ρόλο του συνεχιστή της Αυτοκρατορίας: την αυλή των Δουκών Κομνηνών στη δυτική Ελλάδα και εκείνη των Λασκαριδών στη Μικρά Ασία...

ΣΚΟΥΦΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (1779 - 1818)


Ο ΣΚΟΥΦΑΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΚΟΥΦΑ

Είναι συχνά, στην πορεία της Ιστορίας, δύσκολο να διακρίνει κανείς με σαφήνεια τη συμβολή που έχουν στην πορεία και τη διαμόρφωση των γεγονότων οι μάζες, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε συχνά, «λαός» και οι προσωπικότητες, οι φωτισμένοι, δηλαδή, ηγέτες ή οι εμπνευσμένοι πνευματικοί ταγοί ή οι αποφασιστικοί και αποφασισμένοι στρατηγοί ή οι παθιασμένοι πολιτικοί ιδεολόγοι. Σχετικά με το θέμα αυτό έχουν υπάρξει διαφωνίες επί διαφωνιών μεταξύ των επιστημόνων, έχουν διαμορφωθεί διαφορετικές ιστορικές σχολές και έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες αναλύσεων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ένα σημείο στο οποίο όλοι συμφωνούν είναι ότι όλες οι προσωπικότητες που έπαιξαν κάποιον ξεχωριστό ρόλο στην Ιστορία, είχαν την ιδιαιτερότητα να ξεχωρίζουν από τον απλό λαό, τον οποίο είτε καθοδηγούσαν είτε ενέπνεαν. Μόνο μια περίπτωση υπάρχει στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά, όπου μια προσωπικότητα, αδιαχώριστα συνυφασμένη με το λαό από τον οποίο προερχόταν και με τον οποίο ταυτιζόταν, χωρίς να διεκδικεί δάφνες ή ηγετικές θέσεις, μπόρεσε να δημιουργήσει μια πραγματικότητα τέτοια που να αλλάξει τη ροή της Ιστορίας με τρόπο κοσμοϊστορικά μοναδικό...

Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ


ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Όπως είναι γνωστό, όταν έπεσε η Πόλη (1453), το θλιβερό γεγονός αντιμετωπίστηκε μοιρολατρικά: «Ήτανε θέλημα Θεού η Πόλη να Τουρκέψει», είπαν πολλοί. Ακολούθησαν χρόνοι δύσκολοι και σκοτεινοί. Κατά το 18ο αιώνα οι Έλληνες που ζούσαν στις παροικίες, αλλά και πολλοί που ζούσαν στα παράλια του Ελλαδικού χώρου οικοδομούσαν οικονομική και πνευματική ακμή, που τους έδινε αυτοπεποίθηση. Παράλληλα οι εξελίξεις στον Ευρωπαϊκό χώρο γεννούσαν κάποτε την ελπίδα ότι με την παρέμβαση κάποιων Ευρωπαίων ηγεμόνων, του Τσάρου ή του Ναπολέοντα, ήταν δυνατό να αποτινάξουν οι Έλληνες τον Τουρκικό ζυγό. Γρήγορα οι ελπίδες αυτές διαψεύδονταν και στη θέση τους καλλιεργούνταν σκέψεις τολμηρές αλλά και ρεαλιστικές ή πραγματοποιήσιμες: ότι μπορούν οι ραγιάδες, αν οργανωθούν σωστά και προετοιμαστούν ψυχικά, να διεκδικήσουν μόνοι τους τη λευτεριά. Oι Έλληνες της διασποράς επηρέασαν την οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ζωή του Ελληνικού κόσμου. Κατά την Οθωμανική περίοδο, βοήθησαν την πατρίδα τους, που αγωνιζόταν για την ελευθερία της...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β')


ΤΟ ΠΕΖΙΚΟ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΟ ΠΕΖΙΚΟ ΣΤΟΝ Α' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

1. Γενικά - Οργάνωση

Μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων και τη λήξη της επιστράτευσης τον Νοέμβριο του 1913, επακολούθησε μια μικρή περίοδος ειρήνης, η οποία χρησιμοποιήθηκε για την αναδιοργάνωση της χώρας λόγω της προσάρτησης των νέων εδαφών και των στρατιωτικών της δυνάμεων. Με Β.Δ. της 17 / 30ης Αυγούστου 1913 καθορίστηκε να διατηρηθούν οι μεραρχίες που είχαν συγκροτηθεί για τις ανάγκες των Βαλκανικών Πολέμων με τα συντάγματα Πεζικού που τις αποτελούσαν και επιπλέον να συγκροτηθεί μία ακόμη Μεραρχία η ΧΙ από τα 27ο, 28ο ΣΠ και λοιπές μονάδες και υπηρεσίες και να οργανωθούν 6 Σώματα Στρατού στα οποία να ενταχθούν οι έντεκα μεραρχίες. Η διάταξη του στρατού μετά την υπογραφή του παραπάνω Β.Δ., η οποία και διατηρήθηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους, οπότε και ετέθη σε εφαρμογή ο νέος οργανισμός του στρατού, ήταν:

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α')


Ο ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία του Ελληνικού Έθνους και καλύπτει αποκλειστικά, διεξοδικά και επιστημονικά τεκμηριωμένα την ιστορία του Ελληνικού Στρατού. Η ιδέα, αλλά και η ανάγκη, συγκροτήσεως Τακτικού Στρατού, δημιουργήθηκε αμέσως μετά την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως το 1821. Μέχρι τότε ο αγώνας διεξαγόταν από άτακτα σώματα, συγκροτημένα στην πλειονότητα τους από αφοσιωμένους στην ιδέα της ελευθερίας πατριώτες, που στερούνταν στρατιωτικής εκπαιδεύσεως και πειθαρχίας και δύσκολα μπορούσαν να συνεργαστούν για τον κοινό σκοπό. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος, που παρά τις αρχικές σημαντικές πολεμικές επιτυχίες τους, ώθησαν τις επαναστατικές αρχές και κυβερνήσεις προς τη βαθμιαία οργάνωση Τακτικού Στρατού. Στην προσπάθεια αυτή μεγάλη βοήθεια προσέφεραν οι Ελληνικής καταγωγής αξιωματικοί, που υπηρετούσαν σε διάφορους Ευρωπαϊκούς στρατούς, καθώς και πολλοί ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήρθαν εθελοντικά στην Ελλάδα, για να συμμετάσχουν στην απελευθέρωση της...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ (ΜΕΡΟΣ Β')


ΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ 

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1940 

1. Νέο Δόγµα

Μετά τη λήξη του Α' Παγκοσµίου Πολέµου, στη Γαλλία, η οποία θεωρείτο τότε ως η πρώτη Στρατιωτική Δύναµη της Ευρώπης, διαµορφώθηκε, κάτω από την επίδραση της πολεµικής πείρας των πεδίων της Δύσεως, νέο δόγµα για το Ιππικό το οποίο αποκρυσταλλώθηκε στο αξίωµα "Ελίσσεσθαι Εφίππως και Μάχεσθαι Πεζή". Εκ πρώτης όψεως δικαιολογηµένα θα υπέθετε κανείς ότι το νέο δόγµα µετέτρεπε το Ιππικό σε Έφιππο Πεζικό, όµοιο ή ανάλογο µε εκείνο το οποίο χρησιµοποίησαν µε επιτυχία οι Μπόερς στον πόλεµο του 1899 - 1901 κατά των Άγγλων, ή µε εκείνο που εµφάνισαν οι Βούλγαροι, παράλληλα µε το Ιππικό τους, κατά τους Βαλκανικούς Πολέµους. Αυτό το συµπέρασµα όµως θα ήταν απόλυτα εσφαλµένο, γιατί το νέο δόγµα προϋπέθετε την διατήρηση όλων των ιδιοτήτων του Ιππικού σε συνδυασµό µε την προσθήκη της ισχύος πυρός του Πεζικού και έθετε βέβαια ως κανόνα την πεζοµαχία, δεν απέκλειε όµως την έφιππη δράση για τα µικρά τµήµατα Ιππικού, κάτω από ορισµένες συνθήκες... 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ (ΜΕΡΟΣ Α')


ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ 

"Το ιδιαίτερο ηθικόν χαρακτηριστικό του Όπλου του Ιππικού απορρέον εκ της Ιππικής εξασκήσεως, ήτις προσδίδουσα το ριψοκίνδυνον, αναπτύσσει άμα την πρωτοβουλίαν, τη ψυχραιμίαν, και την αυτοπεποίθησιν. Το χαρακτηριστικό τούτο επιτρέπει εις τους ηγήτορας του Ιππικού να δρώσιν ανεξαρτήτως, διατηρούντες ακμαίας τας ηθικάς δυνάμεις και αναπτύσσοντες το πνεύμα του επικαίρου". Το ιππικό με τη στενή έννοια ήταν το σώμα του στρατού που μάχονταν έφιππο, δηλαδή ιππεύοντας ίππους. Μερικές φορές ο όρος, σε Ελληνικά συγγράμματα, χρησιμοποιείται και με ευρύτερη έννοια, συμπεριλαμβάνοντας και τη χρήση και άλλων υποζυγίων, όνων, ημιόνων,καμηλών και ελεφάντων, αμαξών και αρμάτων, παρ' όλο που στα τελευταία τα υποζύγια δεν ιππεύονται, αλλά έλκουν οχήματα. Επιπλέον αναπτύχθηκαν από πολλούς στρατούς ειδικά τμήματα αμίππων, δηλαδή τμήματα ελαφρού πεζικού που εκπαιδεύονταν να μάχονται σε συνεργασία με το ιππικό...

Η ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΓΑΥΓΑΜΗΛΑ (331 π.Χ.)


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στην Πέλλα τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 356 π.Χ. Πατέρας του ήταν ο Φίλιππος Β', βασιλιάς της Μακεδονίας, και η Ολυµπιάς από τον βασιλικό οίκο των Μολοσσών της Ηπείρου. Η τελευταία είχε µυηθεί στα Ορφικά µυστήρια και συµµετείχε στις Βακχικές οργιαστικές τελετές. Σύµφωνα µε τον Πλούταρχο, τη µόρφωσή του ανέλαβε αρχικά κάποιος Λεωνίδας, συγγενής της µητέρας του, µε βοηθό τον Λυσίµαχο από την Ακαρνανία. Συνέχισε τις σπουδές του κοντά στον Αριστοτέλη που οργάνωσε τη σχολή του στη Μίεζα της Μακεδονίας. Μαζί µε τον Αλέξανδρο παρακολουθούσαν τα µαθήµατά του και άλλοι γόνοι επιφανών Μακεδονικών οίκων που θα παίξουν σηµαντικό ρόλο στη εκστρατεία του Αλεξάνδρου (Κλείτος, Φιλώτας, Ηφαιστείων κ.ά.). Ο Αλέξανδρος αγαπούσε τη λυρική και την τραγική ποίηση, αλλά το αγαπηµένο του έργο ήταν η Ιλιάδα, αντίτυπο της οποίας έφερε µαζί του καθ’ όλη τη διάρκεια της εκστρατείας. Είναι µάλλον βέβαιο ότι εκτός από την ποίηση µυήθηκε επίσης και στις φυσικές επιστήµες, στην Ηθική και την Πολιτική...

ΙΟΥΔΑΣ Ο ΙΣΚΑΡΙΩΤΗΣ (ΜΕΡΟΣ Β')


ΙΟΥΔΑΣ Ο ΙΣΚΑΡΙΩΤΗΣ (יהודה איש־קריות)
(ΜΕΡΟΣ Β')

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Ο Ιούδας, γεννήθηκε στην Ισκαρία εξ΄ ου και Ισκαριώτης, και ο πατέρας του λεγόταν Ρόβελ. Ένα βράδυ, αναφέρει ή Παράδοση (Βιβλίο Τριωδίου τού Μεγάλου Συναξαριστή), η γυναίκα του Ρόβελ, είδε ένα φοβερό όνειρο. Ξύπνησε τρομαγμένη από τον φόβο της. Και ενώ προσπαθούσε να την καθησυχάσει ο άνδρας της, αυτή του είπε: "Είδα στο όνειρό μου ότι θα μείνω έγκυος και το αγόρι που θα γεννήσω θα γίνει αιτία της καταστροφής του γένους των Εβραίων". Ο άνδρας της την περιγέλασε σαν ανόητη που πιστεύει σε όνειρα, ενώ αυτή προτίμησε να σωπάσει. Την ίδια νύκτα όμως έμεινε έγκυος. Γέννησε πράγματι αγόρι, αλλά φοβούμενη μήπως το όνειρο βγει πραγματικότητα, θέλησε να το σκοτώσει. Κρυφά από τον Ρόβελ έφτιαξε ένα καλάθι, το άλειψε με πίσσα και το έριξε στην θάλασσα της Γαλιλαίας, λέγοντας ψέματα στον άνδρα της για την τύχη του παιδιού. Το κιβώτιο αυτό παρασυρμένο από τους ανέμους έφθασε σ' ένα μικρό νησάκι απέναντι της Ισκαρίας, που κατοικούσαν βοσκοί...

ΙΟΥΔΑΣ Ο ΙΣΚΑΡΙΩΤΗΣ (ΜΕΡΟΣ Α')


ΙΟΥΔΑΣ Ο ΙΣΚΑΡΙΩΤΗΣ (יהודה איש־קריות)
(ΜΕΡΟΣ Α')

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

Υπήρξε ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού. Ήταν εκλεκτός, στενός, και χαρισματούχος συνεργάτης του. Ο Χριστός εμπιστεύθηκε στον Ιούδα θησαυρό υλικό, το ταμείο του ιερού κοινοβίου των αποστόλων, και θησαυρό πνευματικό, δηλαδή του έδωσε τη χάρη και τη δύναμη να κάνει θαύματα, να θεραπεύει, να εκδιώκει δαιμόνια, να κηρύττει. Πόσο ευγνώμων και αφοσιωμένος έπρεπε να είναι ο Ιούδας στο Χριστό γι’ αυτά που του εμπιστεύθηκε. Κι όμως ενώ ζούσε μαζί με το Χριστό, απολάμβανε τη διδασκαλία του, προστατευόταν από τη προσευχή του, πιστοποιούσε καθημερινά τα θαύματά του, τα σημεία αυτά της θεότητάς του, εν τούτοις δεν πρόσεξε και αγάπησε σιγά-σιγά το χρήμα. Και έτσι από φιλόθεος έγινε φιλάργυρος· και από φιλάργυρος κλέφτης· και από κλέφτης προδότης. Έξι μέρες πριν το πάθος του Χριστού, η αδελφή του Λαζάρου, συγκλονισμένη από την ανάσταση του αδελφού της, μυρώνει με πανάκριβο μύρο τα πόδια του Χριστού...

Η ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ


Η ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Η ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΘΗΝΑ

Συνήθως στην εποχή μας αντιμετωπίζουμε τη Ρωμαϊκή περίοδο στην Ελλάδα με κάποια περιφρόνηση. Συγκρίνοντάς την με την εκτίναξη της Ελληνικής δημιουργίας της περιόδου από τον 6ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ. βρίσκουμε τη δημιουργία της Ρωμαϊκής εποχής απομίμηση, μάλιστα ρηχή και Μανιεριστική, του ένδοξου Ελληνικού παρελθόντος. Όμως αυτή η αντίληψη δεν είναι σωστή. Η Ρωμαϊκή περίοδος είναι μια από τις σημαντικότερες της Ελληνικής ιστορίας. Είναι μοναδικό το ιστορικό φαινόμενο ενός λαού που πολιτικά κατακτημένος και στρατιωτικά εξουθενωμένος, κατορθώνει με την τρομακτική δημιουργική δύναμη του πολιτισμού του να κατακτήσει και να εκπολιτίσει τον κατακτητή του, όπως άλλωστε αναγνώρισε και ο Λατίνος ποιητής Οράτιος με την πασίγνωστη φράση του ''Graecia capta ferrum victorem cepit et artes intulit agresti Latio'', δηλ.: «Η κατακτημένη Ελλάς κατέκτησε τον σκληρό κατακτητή της και εισήγαγε τις τέχνες στο αγροίκο Λάτιο»...

Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ (24 / 02 / 1821)


Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 24 / 02 / 1821

ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

''Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.

Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!

Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας, ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα Όρη τής Ελλάδος από τον Ήχον τής πολεμικής μας Σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των Αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάση τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγει απ’ έμπροσθέν μας.

Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης ενασχολούνται εις την αποκατάστασιν της ιδίας ευδαιμονίας· και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.



Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ (Ιούλιος 1943)


Η ΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ

Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΒΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΔΑΦΟΣ 

Το ζήτημα της εκστρατείας των Συμμάχων στην Ιταλική χερσόνησο είχε αποφασιστεί σε μια από τις διασκέψεις κορυφής, όπου παρέστησαν οι δύο από τους «Τρεις Μεγάλους». Επρόκειτο για τη διάσκεψη της Καζαμπλάνκας, διάσκεψη ιδιαίτερης σπουδαιότητας, οι εργασίες της οποίας διεξήχθησαν εν άκρα μυστικότητα. Στη διάσκεψη (14 - 24 Ιανουαρίου 1943), παρευρέθησαν μόνο ο Ρούζβελτ και ο Τσόρτσιλ. Ο Στάλιν επικαλέστηκε αδυναμία απομάκρυνσης από τη Μόσχα λόγω του συνεχιζόμενου Γερμανοσοβιετικού πολέμου, έχοντας, όμως, λάβει τη διαβεβαίωση των συνδαιτυμόνων του ότι θα άνοιγαν «ένα δεύτερο Ευρωπαϊκό μέτωπο», εξαναγκάζοντας τον Χίτλερ να αποσπάσει ικανό μέρος των στρατευμάτων του που μάχονταν ματαίως, όπως αποδείχθηκε, στις αφιλόξενες Ρωσικές στέπες. Ένας από τους κύριους σκοπούς της διάσκεψης ήταν η οργάνωση των πολεμικών ενεργειών στη Μεσόγειο και η επιχείρηση υπό την κωδική ονομασία «Husky», η απόβαση δηλαδή στη Σικελία και η κατάκτησή της...

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (ΜΕΡΟΣ Β')


Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Η ΝΕΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

Oι ιδεολογικές συγκρούσεις των Νεότουρκων (Οθωμανιστές, Πανισλαμιστές, Παντουρκιστές) δυσχέραιναν περισσότερο τη δυνατότητα εξεύρεσης μιας ενωτικής πολιτικής, αποδεκτής από όλες τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις. Oι εσωτερικές συγκρούσεις των σκληροπυρηνικών Παντουρκιστών με τους φιλελεύθερους του Κιαμίλ Πασά και τους Οθωμανιστές του πρίγκιπα Σαμπαχεντίν επιδείνωναν ακόμη περισσότερο τη θέση των Χριστιανών, που λογικά δεν μπορούσαν πια ν’ ακολουθούν πολιτικά τους πρώτους. Ωστόσο αρκετοί ήσαν ακόμη εγκλωβισμένοι στους μηχανισμούς του κομιτάτου. Το νέο Οθωμανικό κόμμα «Ελευθερία και Συνεννόηση», που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1911, συσπείρωσε τους Έλληνες και τις άλλες εθνότητες, με κοινό στόχο την ανατροπή των κομιτατικών. Oι Νεότουρκοι είχαν τώρα έναν επιπρόσθετο λόγο να ξεκαθαρίσουν τους ανοιχτούς λογαριασμούς τους με το Ελληνικό στοιχείο. Πρώτος ο Ταλαάτ αποκάλυψε στη Θεσσαλονίκη τις πολιτικές του προθέσεις, τον Αύγουστο του 1910, κατά τη διάρκεια μυστικής συνεδρίασης της κομιτατικής επιτροπής...

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α')


Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ (1916 - 1923)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου -αυτή η οργανωμένη επιχείρηση του Νεοτουρκικού κράτους που εκτελέστηκε μέσω φρικιαστικών πράξεων όπως επιστρατεύσεις και λεηλασίες περιουσιών, μαζικοί εκτοπισμοί, πορείες θανάτου στην έρημο της Ανατολίας και σφαγές- έλαβε χώρα στο πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα και ματαίωσε τις ελπίδες του Ποντιακού Ελληνισμού για τη δημιουργία ενός πλήρως ανεξάρτητου ποντιακού κράτους στις ανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Έθεσε ταυτοχρόνως τέλος στην επί 28 αιώνες παρουσία των Ελλήνων στις πατρογονικές εστίες. Η άνοδος των Νεοτούρκων στην εξουσία σήμανε -παρά τις αρχικές αυταπάτες που καλλιέργησε- το τέλος των οικονομικών, εκπαιδευτικών και εκκλησιαστικών προνομίων των Χριστιανών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρά τις διακηρύξεις για ισοπολιτεία των μειονοτήτων, οι Νεότουρκοι εφάρμοσαν το σχέδιό τους που αποσκοπούσε στην οικονομική, στην πνευματική και κυρίως τη φυσική εξόντωση των Χριστιανικών πληθυσμών...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΠΑΣΤΕΡ (Ε.Ι.Π.)


ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΠΑΣΤΕΡ (Ε.Ι.Π.)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το πρώτο Ινστιτούτο Παστέρ ιδρύεται στο Παρίσι το 1888 με σκοπό τη μελέτη της νέας επιστήμης της Μικροβιολογίας και των εφαρμογών της στην Ιατρική, στη Δημόσια Υγεία, στη Γεωργία και στη Βιομηχανία, καθώς επίσης και στην έρευνα για την ανάπτυξη εμβολίων και ορών. Ακολουθεί η ίδρυση ενός δικτύου από Ινστιτούτα Παστέρ σε διάφορα μέρη του κόσμου, κυρίως σε Γαλλικές αποικίες, αλλά και σε άλλες χώρες. Η ίδρυση του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ προκύπτει μέσα από μια σειρά γεγονότων που ξεκινάει από την ανάγκη αναδιοργάνωσης του Ελληνικού στρατού στις αρχές του 20ου αιώνα ύστερα από τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Το έργο της αναδιοργάνωσης αυτής, ανατίθεται από το Ελληνικό Κράτος σε αποστολή του Γαλλικού Στρατού. Ο αρχηγός αυτής της αποστολής, ταξίαρχος Eydoux,το 1911 προτείνει στο Υπουργείο Στρατιωτικών την ίδρυση ενός Ινστιτούτου Παστέρ στην Ελλάδα. Ακολουθεί πρόταση του υπεύθυνου του Υγειονομικού της ίδιας αποστολής, αρχίατρου Odilon Arnaud, αυτή τη φορά προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας, Ελευθέριο Βενιζέλο, το 1912...

ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ Ο ΤΕΠΕΛΕΝΛΗΣ 1744 - 1822 (ΜΕΡΟΣ Β')


Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ

ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ

Όλη του η ζωή ήταν μια αντίφαση. Σούβλιζε ανθρώπους και, συγχρόνως, προσκυνούσε τα λείψανα του Πατρο-Κοσμά. Κατέστρεφε ολόκληρα χωριά και παράλληλα έχτιζε Χριστιανικές εκκλησίες. Αψηφούσε τους ισχυρούς της γης, ενώ υποτασσόταν, στον κάθε ρυπαρό δερβίση. Είχε την εκδίκηση μέσα του, αλλά ποτέ δεν ξεχνούσε τους ευεργέτες του, όσα χρόνια και αν περνούσαν. Αγαπούσε την πρώτη γυναίκα του, την Εμινέ, όμως προξένησε το θάνατό της. Ντυνόταν με τις πολυτελέστερες φορεσιές, αλλά μπορούσες να τον δεις και με ρούχα ζητιάνου. Ήταν αμόρφωτος και όμως υποστήριζε την Ελληνική παιδεία. Ήταν ατρόμητος στη μάχη, αλλά έτρεμε τις βροντές και τις αστραπές. Λοιδορούσε -δημοσίως- τους γιους του, ενώ συγχρόνως τους έχτιζε λαμπερά παλάτια. ταν, με δυο λόγια, μια αντιφατική και απρόβλεπτη προσωπικότητα. Έζησε μέσα στην πολυτέλεια, στα πολλά και μεγαλοπρεπή παλάτια του, που δημιουργούσαν δέος ακόμη και στους πιο επίσημους ξένους επισκέπτες του...

ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ Ο ΤΕΠΕΛΕΝΛΗΣ 1744 - 1822 (ΜΕΡΟΣ Α')


ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ Ο ΤΕΠΕΛΕΝΛΗΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο 18ος αιώνας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα περιόδου κατά την οποία τα αποτελέσματα ραγδαίων εξελίξεων επέφεραν μια σειρά από δραματικά γεγονότα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στην περίοδο αυτή, την οποία ο İlber Ortaylı χαρακτήρισε ως «τον πιο μακρύ αιώνα της Αυτοκρατορίας», εντάθηκε η πολιτική αστάθεια ειδικά στην περιοχή των Βαλκανίων: ενδυναμώνονταν τα κινήματα ανεξαρτησίας ενώ η κεντρική εξουσία βρέθηκε μπροστά στην πραγματικότητα της κυριαρχίας των τοπικών αρχόντων (αγιάν). Οι εκκαθαριστικές τάσεις με σκοπό την ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας στην εποχή του Μαχμούτ Β', αν και χρησιμοποιήθηκαν ευρέως με σκοπό την διαφύλαξη της πολιτικής σταθερότητας από το τοπικό στοιχείο, είχαν ενισχύσει τους δυνατούς αυτούς τοπικούς ηγεμόνες. Ο Αλή Πασάς ο Τεπελενλής είναι ένα ενδιαφέρον παράδειγμα με το οποίο θα μπορούσαμε να ελέγξουμε την κρατική αυτή πολιτική κατά την προαναφερθείσα περίοδο...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 

Η προέλευση του ποδοσφαίρου χάνεται κυριολεκτικά στα βάθη του παρελθόντος. Υπάρχουν ιστορικά αρχεία που μαρτυρούν την ύπαρξη προγενέστερων τύπων ποδοσφαίρου στην Κίνα, στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη. Παίζονταν πολλά παιχνίδια με αντικείμενα που ομοίαζαν με μπάλα. Δεν μπορούμε όμως να πούμε με βεβαιότητα, ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί την απευθείας εξέλιξη κάποιου από αυτά τα παιχνίδια της αρχαιότητας. Υπάρχουν ακόμα πολλές πληροφορίες, για κάποια παιχνίδια που παίζονταν κατά καιρούς και παρουσίαζαν μερικά κοινά χαρακτηριστικά με το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Προέρχονται από διάφορες χώρες και αντιστοιχούν σε διάφορες εποχές. Αυτό αποδεικνύει ότι τα παιχνίδια με τη μπάλα ήταν ευρέως διαδεδομένα σε όλες τις εποχές. Μερικά από αυτά μάλιστα, παίζονταν από ομάδες αντιμέτωπες, που έσπρωχναν την μπάλα ακόμα και με τα πόδια, προκειμένου να επιτύχουν να περάσει σε μια καθορισμένη ζώνη και με αυτόν τον τρόπο να αποκτήσουν ένα προβάδισμα απέναντι στον αντίπαλου...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ OΘΩMANIKHΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΚΗΣ KYPIAPXIAΣ (ΜΕΡΟΣ Β')


KΛEΦTAPMATOΛIΣMOΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στις παραδοσιακές κοινωνίες η ληστεία στην ύπαιθρο αποτελούσε διαδεδομένο φαινόμενο που το ευνοούσαν διάφοροι παράγοντες, όπως οι ελλιπείς πόροι ζωής, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, η μεγαλύτερη, σε σχέση με σήμερα, χρήση της σωματικής βίας, οι ανεπαρκείς μηχανισμοί ασφάλειας και η αδυναμία επιβολής της τάξης, ιδίως στις απομακρυσμένες από το κέντρο επαρχίες των μεγάλων Αυτοκρατοριών. Όπως έδειξε ένας μεγάλος ιστορικός του 20ού αιώνα, ο Eric Hobsbawm, στη μελέτη του ''Ληστές'', συχνά στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες συναντάται στο ίδιο πρόσωπο ο κοινωνικός ληστής (ο ληστής που έχει έναν κοινωνικό στόχο) -όρο που εισήγαγε στη διεθνή ιστοριογραφία ο ίδιος- με τον εξεγερμένο παράνομο. Τέτοιοι ληστές δεν εθεωρούντο από το λαό εγκληματίες, αλλά υπερασπιστές της κοινωνικής δικαιοσύνης, που τα κατορθώματά τους έχουν διασωθεί από την ιστορία ή το θρύλο. Oι Βαλκάνιοι Χαϊδούκοι ή οι κλέφτες, οι Μπαντίτι του Ιταλικού νότου, οι Μπαντολέρος της Ανδαλουσίας και άλλοι σε άλλες χώρες θεωρούνται κοινωνικοί ληστές...

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ OΘΩMANIKHΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΚΗΣ KYPIAPXIAΣ (ΜΕΡΟΣ Α')


Ο ΕΛΛΑΔΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ META THN ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (18ος ΑΙΩΝΑΣ - APXEΣ 19ου AIΩΝΑ)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ 

O 18ος αιώνας και οι αρχές του 19ου, η "εποχή των Αγιάνηδων" (των Τούρκων προκρίτων), όπως έχει χαρακτηρισθεί, είναι μία περίοδος αλλαγών και μεγάλων εσωτερικών προβλημάτων για την Οθωμανική Αυτοκρατορία. H απώλεια εδαφών στα βόρεια σύνορά της στους πολέμους με την Αυστρία και τη Ρωσία, οι διπλωματικές ήττες που υπέστη (με κορυφαία αυτή στο Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774), η αποδυνάμωση της κεντρικής διοίκησης και η ενδυνάμωση των κεντρόφυγων - αποσχιστικών τάσεων (με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτήν του Αλή Πασά), η αγοραπωλησία των αξιωμάτων και η διαφθορά των κρατικών υπηρεσιών, η παραμέληση του στρατού, χάρη στον οποίο τους πρώτους αιώνες είχε επεκταθεί ραγδαία σε τρεις ηπείρους, η απειθαρχία και οι ανταρσίες των γενιτσάρων. Η κυριαρχία του ξένου εμπορίου και κεφαλαίου, η επικράτηση της μεγάλης ιδιωτικής γαιοκτησίας (των τσιφλικιών) σε βάρος των κρατικών τιμαρίων, οι αλλαγές στη φορολογία (στο χαράτσι, υπενοικίαση των φόρων κλπ)...

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1905 ΚΑΙ Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ


Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ριζοσπαστική σκέψη είναι αδιαχώριστη από την ιστορία του Ρώσικου σοσιαλισμού για πολλούς λόγους. Στη Ρωσία ξέσπασε η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση, μια επανάσταση που ήταν η έκφραση ενός ισχυρού ρεύματος ριζοσπαστικής εξέγερσης και, που, επιπλέον, γέννησε μια κυβέρνηση η οποία, ενώ διακήρυσσε την απε­λευθερωτική της αποστολή, κατέπνιγε κάθε εκδήλωση ριζοσπαστικότητας που αμφισβητούσε την ηγεμονία της. Έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε την πορεία προς την επανά­σταση στη Ρωσία με βάση την ακατανίκητη άνοδο της Μαρξιστικής σοσιαλδημοκρατίας. Στην πραγματικότητα, το οργανωμένο Μαρξιστι­κό κίνημα έκανε την εμφάνισή του μόνο στην Τσαρική Ρωσία την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, ενώ προϋπήρχε εκεί μια πλούσια ριζοσπαστική παράδοση. Όμως η Σοβιετική ιστοριογραφία, ή έστω η περιέργεια του ευρύτερου κοινού, προτίμησε να ξαναθυμηθεί ορισμέ­νες μόνο πλευρές της παράδοσης αυτής: εκείνοι που τείνουν να συν­δέουν τον Μαρξισμό με τη Ρώσικη γη και που αποδίδουν στην πολιτι­κή φιλοσοφία του Σοβιετικού Κράτους ένα ένδοξο επαναστατικό πα­ρελθόν...

Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ (ΜΕΡΟΣ B’)


ΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΕΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 6ου μ.Χ. ΑΙΩΝΑ

Η ΕΠΟΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ

Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου, οι τρεις γιοι του, Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος και Κώνστας, απέκτησαν τον τίτλο του Αυγούστου και μοίρασαν μεταξύ τους τη Διοίκηση της Αυτοκρατορίας. Γρήγορα όμως ξέσπασε ανάμεσά τους ένας ανταγωνισμός, κατά τη διάρκεια του οποίου δύο από τα αδέλφια σκοτώθηκαν, ο Κωνσταντίνος το 340 και ο Κώνστας δέκα χρόνια αργότερα. Ο Κωνστάντιος έμεινε, κατ' αυτόν τον τρόπο, ο μόνος κυρίαρχος της Αυτοκρατορίας μέχρι το 361. Δεν είχε παιδιά και, μετά τον θάνατο των αδελφών του, τον απασχολούσε συχνά η σκέψη ποιος θα τον διαδεχθεί. Η τακτική της εξοντώσεως όλων των μελών της οικογένειάς του άφησε στη ζωή μόνο δύο ξαδέλφια του, τον Γάλλο και τον Ιουλιανό, τα οποία είχε απομακρύνει από την πρωτεύουσα. Από φόβο όμως μήπως ο θρόνος ξεφύγει από τα χέρια της δυναστείας του, έκανε τον Γάλλο καίσαρα, για να τον σκοτώσει όμως αργότερα, το 354, επειδή τον υποπτευόταν...

Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ (ΜΕΡΟΣ Α’)


ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ 
''Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ''

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπέστη φοβερή κρίση μετά το 180 (ημερομηνία θανάτου Μάρκου Αυρήλιου). Η Pax Romana έσπασε, οι βαρβαρικοί λαοί, κυρίως Γότθοι, εισέβαλαν στην Αυτοκρατορία από τη Δύση, οι Σασσανίδες Πέρσες επιτέθηκαν στην Ανατολή. Στα εσωτερικά του κράτους ακολούθησε οικονομική κρίση, λοιμοί, εμφύλιες συγκρούσεις και στρατιωτική αναρχία. Ο θεσμός του Αυτοκράτορα εξασθένισε, με αποτέλεσμα μεταξύ 235 - 285 να γίνει εναλλαγή 30 ηγεμόνων, οι οποίοι στήριζαν την εξουσία τους αποκλειστικά στην διάθεση των Ρωμαϊκών λεγεώνων, οι οποίες ανεβοκατέβαζαν στο θρόνο τους διοικητές τους ανάλογα με τις περιστάσεις και τις παραχωρήσεις που έπαιρναν. Την Αυτοκρατορία έβγαλε από το χείλος της καταστροφής ο Διοκλητιανός, στρατιωτικός ταπεινής καταγωγής από την Διόκλεια της Δαλματίας. Ο Διοκλητιανός πραγματοποίησε μια ευρεία κλίμακα μεταρρυθμίσεων που έγιναν η βάση για την οργάνωση του Βυζαντίου ως τον 7ο αιώνα...

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ (14 Απριλίου 1205)


Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Έναν μόλις χρόνο μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204, η ηγεμονία του νέου βασιλιά, Βαλδουίνου Α', ηττήθηκε από τα στρατεύματα του Βούλγαρου Τσάρου Καλοϊωάννη (Καλογιάν) στις 14 Απριλίου 1205, στην Αδριανούπολη. Η ταπεινωτική ήττα που υπέστη το άνθος των ιπποτών της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης μας οδηγεί σε ένα συμπέρασμα: Η Ρωμανία έπνεε τα λοίσθια από τη στιγμή της γέννησής της, αδυνατώντας να αναχαιτίσει τους πολυάριθμους εχθρούς της, οι οποίοι δεν ήταν πάντα «αλλοεθνείς». Η πρόωρη απώλεια του Βαλδουίνου κατά τις μάχες με τους Βουλγάρους, δυσχέρανε ακόμη περισσότερο την επιβίωση αυτής της Αυτοκρατορίας, η οποία αποδείχθηκε θνησιγενής. Η άλωση του 1204 προκάλεσε τον τεμαχισμό των εδαφών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι δύο επιφανείς ηγέτες της Δ' Σταυροφορίας κράτησαν για τον εαυτό τους τα καλύτερα εδάφη...

Copy Right

print and pdf

Print Friendly and PDF

Share This

Related Posts